------------------------------------------------------------------------------------------
கணையாழி இதழுக்காக எழுதிய கவிதை
(ஆண்டு 1969)
------------------------------------------------------------------------------------------
அன்புமிகு பூங்கொடிநீ அழுவதை நிறுத்திவிடு !
…..அலைபாயும்
எனதுள்ளம் அமைதியுடன் வாழவிடு !
துன்பமிகு
நினைவுகளைத் தூக்கி எறிந்துவிடு
!
…..துயர்நீங்கி நான்வாழத்
தூமணியே சிரித்துவிடு !
நன்றியுள்ள நின்னிதயம் நிலவைப் பொழியவிடு !
…..நலிந்துவரும் எனதுள்ளம்
நலமுடனே வாழவிடு !
அன்றுமுதல்
இன்றுவரை அருட்சுனையில் மூழ்கிவந்தேன் !
…..அருமையுள்ள
தங்கையென அன்புடனே பழகிவந்தேன் !
தோன்றிவரும் துன்பமெலாம் துடைத்து எறிந்துவந்தேன் !
…..துளிக்கூடக் கவல்கொண்டு
துடித்து வருந்தவில்லை !
கன்றிழந்த தாய்ப்பசுவும் கதறி
அழுவதுபோல்,
…..கனிமொழிநீ
மனமுருகிக் கண்மயங்க வாடுவதேன்
?
அன்றலர்ந்த தாமரைபோல் அழகு ததும்புமுகம்
…..அடிபட்டு
வீழ்ந்துவிட்ட அன்றிற் பறவையைப்போல்,
கன்றியுள்ள
காட்சிதனைக் காணச் சகிக்கவில்லை !
…..கண்ணீர்
பெருகிவரக் கனன்று துடிப்பதுவேன் ?
நின்முகம் சிரித்திருந்தால் நேயன்நான் இன்புறுவேன் !
…..நீசிரிக்க
மறுத்தனையேல் நெஞ்சமதில் நானழுவேன்
!
மானிடரின்
வாழ்வுதனில் மரணமெனும் துன்பமுண்டு
!
…..மனங்களிக்க
வாழுவதே மாந்தரது பண்பாடு
!
இம்மொழியை நெஞ்சிருத்தி இன்னல் தவிர்த்திருந்தேன்
…..இன்றுநீ
நினைவூட்டி ஏழையெனை வதைக்கின்றாய்
!
அம்புதைத்த
உள்ளமதை அனல்கொண்டு தாக்காதே
!
…..அன்பெனும்
பால்வார்த்து அடியவனை வாழவிடு
!
ஒன்றுபட்டு
வாழ்ந்திடுவோம் ! உண்மைவழி
சென்றிடுவோம் !
…..உளமார்ந்த
அன்பிற்கு ஒளிமறைக்கும் திரைவேண்டாம்
!
-----------------------------------------------------------------------------------------
ஆக்கம் + இடுகை,
வை.வேதரெத்தினம்,
[vedarethinam70@gmail.com]
ஆட்சியர்,
“தமிழ்ச் சிப்பி” வலைப்பூ,
[திருவள்ளுவராண்டு: 2053, விடை (வைகாசி) 03]
{17-05-2022}
-----------------------------------------------------------------------------------------
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக